Όποιος διαβάσει αυτό το κείμενο θα το βρει τραγικά ανιαρό, αλλά θέλω να το γράψω γιατί σήμερα γιορτάζω τη γέννηση του πρώτου μου πνευματικού παιδιού!
Μετά από πέντε χρόνια εγκυμοσύνης πήρα σήμερα στα χέρια μου το παιδάκι μου. Πράσινο πράσινο με κίτρινες γραμμούλες (όπως απαιτούσε το συμβόλαιο), η ματαιοδοξία μου τυπωμένη στο πάνω μέρος κεντρικά και αυτό που με βασάνιζε για τόσα χρόνια στο κέντρο με μεγάλα κίτρινα γράμματα (δε σας λέω τι με βασάνιζε γιατί θα με κοροϊδέψετε).
Το καλό μαζί του είναι ότι δεν κλαίει, δεν πεινάει δεν χρειάζεται καινούργιες πάνες και το καλύτερο: υπάρχει εις πολλαπλούν, όμως το δύσκολο μέρος έχει ήδη προηγηθεί με ατέλιωτες ώρες μπροστά στην οθόνη να ξύνω το κεφάλι μου μπας και κατεβάσει ιδέες, άλλες τόσες να προσπαθώ να εκφράσω τους προβληματισμούς μου στα γερμανικά μπροστά στον τυπικότατο, συμπαθή, αλλά ξενέρωτο καθηγητή μου και αργότερα, αφού είχα περάσει από ιερά εξέταση εφ΄όλης της ύλης, έπρεπε να παίξω το παιχνίδι "κυνηγάω τελείες και κόμματα για τέλειο αποτέλεσμα".΄
Αλλά τώρα έχουν γίνει όλα τα βάσανα παρελθόν και γω περήφανα σας ανακοινώνω ότι γιατρεύω κάθε είδους τσεγκιά στα αρχαία ελληνικά!
Ευχαριστώ (υπόκλιση).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Εν εκατάλαβα φιλενάδα ήντα που θέλεις να πεις. Αμπα τζιαι έγινες τζιαι γιατρίνα εκτός που δασκάλα; Ηνταλως γιανίσκεις τζιενκιές.
Πάντως ότι τζιαι να κατάφερες μπράβο σου. Φαίνεται να έκαμες πολύ αγώνα! Όσο πιο δύσκολα τόσο πιο γλυκιά η επιτυχία!
:(
Εκδόθηκε το δικτατορικό μου (το λέω έτσι, επειδή με τυράννησε αρκετά)
Διδάκτωρ Σταρχεία congratulations!
Τα θερμά μου συγχαρητήρια! Είμαι σίγουρος ότι ούτε τζιενγκιές νιώθεις ούτε πόνους!
Μπράβο, δυνατά συναισθήματα, οι χαρές τζαι η σικκίρτηση 5 χρόνων συμπυκνωμένες σε μερικές στιγμές... Η φάση που σε πεντέξη χρόνια εν θα αθθημάσαι πιλέ τον τίτλον. Φαντάσου τί ζωή σε περιμένει όταν αυτόν που ονομάζεις τωρά το μωρόν σου, θα είναι έναν μιτσικάμμιμαν με λίγην σημασίαν, προστά στο τί εγίνης.
Συγχαρητήρια Δόκτωρ!!! :)
Δημοσίευση σχολίου