ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2008

Ολυμπιακή βλακοχειρία

Μετά από πάαααααααρα πολύ καιρό - ηθελημένης - αδράνειας (η έμπνευσή μου παραμένει πάντα κυκλωθυμική) αποφάσισα να γράψω για ένα θέμα που ακούγεται πολύ τον τελευταίο καιρό.

Με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο και τον πόλεμο που ξέσπασε εκεί ψηλά στο κρύο θυμηθήκαμε και την ολυμπιακή εκεχειρία, για να διδάξουμε σε όλο τον κόσμο, ότι οι Έλληνες πρόγονοί μας, που δημιούργησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήταν σαφώς πιο ηθικοί και πιο πολιτισμένοι από τους σύγχρονους βάρβαρους. Δε χάνουμε λοιπόν την ευκαιρία - ως έθνος συλλήβδην - να μιλάμε για την ξακουστή Ολυμπιακή Εκεχειρία που επικρατούσε - λέει - στους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες και πρέπει να επικρατεί και σήμερα.

Πρώτον, σε αντίθεση -ως συνήθως - με την εθνική μας προπαγάνδα, η ολυμπιακή εκεχειρία υπήρξε και στην αρχαιότητα απλά ένα "πρέπει". Οι υπερδυνάμεις της εποχής (κυρίως Αθήνα και Σπάρτη) την εφάρμοζαν, όπως και σήμερα, μόνο όταν εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους (βλ. Η.Π.Α. και Ρωσία τώρα). Απόδειξη γι' αυτό είναι πολλοί ρητορικοί λόγοι που εκφωνήθηκαν κατά την έναρξη των αγώνων και που κάνουν έκκληση για εκεχειρία. Συνεπώς το ένδοξο παρελθόν μας μάλλον το μόνο που έχει να προσφέρει είναι ακόμα ένα παράδειγμα ότι "τα ίδια πράγματα γίνονται και θα γίνονται ες αεί όσο η φύση του ανθρώπου παραμένει η ίδια", που λέει και ο Θουκυδίδης.

Δεύτερον, υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι και στους αρχαίους ολυμπιακούς υπήρχε πρόβλημα με το ντόπιγκ (δεν ξέρω αν μας το κληρονόμησαν οι "πρόγονοί μας", αλλά φαίνεται ότι η Ελλάδα σε αυτούς τους Ολυμπιακούς θα πάρει χρυσό - μόνο; - στο ντόπιγκ).

Τέλος, οι αρχαίοι ολυμπιακοί σιγά σιγά κατέληξαν να είναι ένα πανηγύρι κατανάλωσης και διαφήμισης (ναι, υπήρχαν κι αυτά), εξού και οι Έλληνες δέχτηκαν να συμμετέχουν και οι Ρωμαίοι σε αυτούς, αφού έφερναν πολλών ειδών, αλλά κυρίως οικονομικά οφέλη στην Πελοπόννησο.

Αυτό που θα έπρεπε να θαυμάζουμε περισσότερο στους αρχαίους Έλληνες δεν είναι τα ιδανικά, η αγνότητά και η τελειότητά τους (πράγματα που δεν υφίστανται στο ανθρώπινο είδος), αλλά η ικανότητά που είχαν να αναπτύξουν τόσο νωρίς μια εκλογικευμένη και ρεαλιστική αντίληψη της πραγματικότητας και να γίνουν γι'αυτό πρότυπα της σύγχρονης δυτικής κοινωνίας (και όχι της δικής μας που εξακολουθεί να επηρεάζεται από τον ανατολίτικο μυστικισμό και την μοιρολατρία). Είναι χαρακτηριστικό πώς οι Έλληνες κατάφεραν - μόνοι ως τώρα στον κόσμο - να δημιουργήσουν μια θρησκεία με ανθρωπόμορφους και ανθρωπότροπους θεούς που χωρίς περιστροφές εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των ανθρώπων σε μια σχέση πάρε-δώσε (πάρε θυσία και δώσε να νικήσω στον πόλεμο).

Το συμπέρασμα είναι θλιβερό: και πάλι κάνουμε σημαία της περηφάνειας μας κάτι, για το οποίο ελάχιστα γνωρίζουμε, αλλά δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά...